Depresja po porodzie – jak rozpoznać objawy?

depresja

Depresja po porodzie jest tematem, o którym coraz więcej się mówi, dzięki czemu jako społeczeństwo jesteśmy bardziej świadomi, że takie zjawisko ma miejsce i jest dość częste. Od młodych mam, które dopiero co powitały na świecie swoje dziecko wiele osób oczekuje, że będą przede wszystkim cieszyć się nową rolą i opieką nad noworodkiem. Niestety rzeczywistość często jest inna i bardzo duża grupa kobiet odczuwa spadek nastroju po przyjściu na świat dziecka. Niekiedy stan ten jest na tyle poważny, że mamy chorują na depresję po porodzie. 

Co to jest depresja poporodowa? 

Depresja po porodzie jest to zaburzenie nastroju, które ma miejsce zazwyczaj w ciągu pierwszych miesięcy po narodzinach dziecka. Epizod depresyjny może trwać od kilku tygodni do nawet 6 miesięcy. Przyczynami takiego stanu może być młody wiek matki, kryzys w związku lub inne niesprzyjające okoliczności, często jednak nie da się wskazać jednej, oczywistej przyczyny. Niezbędne w tym okresie jest wsparcie bliskich i utrzymywanie ciepłych relacji z rodziną i przyjaciółmi. W niektórych przypadkach konieczna jest pomoc specjalisty z zakresu psychiatrii i leczenie farmakologiczne. Ważne jest, aby szybko zauważyć objawy depresyjne, obwinianie matki o jej gorsze samopoczucie może tylko pogorszyć sytuację. Obniżenie nastroju po ciąży oraz smutek i przygnębienie, które trwa krótki czas nazywane jest Baby Blusem, ma zazwyczaj łagodniejszy przebieg niż depresja poporodowa. 

Depresja po porodzie – poznaj objawy depresji poporodowej

Wiele mam zastanawia się jak rozpoznać depresję poporodową. Większość jej objawów jest podobnych do symptomów depresyjnych. W czasie pierwszego roku dziecka warto szczególną uwagę poświęcić na obserwację swojego ciała oraz zdrowia psychicznego. Przedłużające się obniżenie nastroju może wymagać konsultacji z lekarzem. 

Objawy depresji poporodowej: 

  • obniżony nastrój, nieulegające poprawie uczucie przygnębienia,
  • otępienie, brak odczuwania emocji, 
  • gonitwa myśli, 
  • negatywne myśli i wyolbrzymienie wszystkich problemów, 
  • odczuwanie beznadziejności nawet w sytuacjach neutralnych i pomyślnych, 
  • brak motywacji,
  • poczucie winy, 
  • brak wiary we własne siły,
  • niska samoocena, 
  • brak siły, kiepskie samopoczucie, senność, bóle bez wyraźnej somatycznej przyczyny, zmęczenie, 
  • spadek libido
  • trudności z koncentracją, 
  • bierność i brak sprawczości i zdolności do podejmowania decyzji,
  • niezdolność do odczuwania radości, 
  • zaburzenia snu objawiające się trudnościami w zasypianiu, wczesnym budzeniem się, snem przerywanym lub ucieczką w sen oraz nadmierną sennością,
  • zaburzenia łaknienia: utrata apetytu lub wzmożone łaknienie
  • drażliwość, szczególnie w stosunku do najbliższych,
  • izolowanie się i unikanie kontaktów,
  • myśli samobójcze,
  • poczucie bezwartościowości w roli matki,
  • trudność w podejmowaniu decyzji,
  • nawracające myśli o śmierci własnej i/lub dziecka,
  • zaburzenia snu.

Dodatkowo wiele kobiet w takim stanie nie da rady zająć się noworodkiem. Pojawiają się dojmujące lęki o jego zdrowie i życie. Malutkie dziecko potrzebuje spokoju i poczucie bezpieczeństwa, którego mama w depresji nie jest w stanie mu zapewnić. Wśród największych problemów można wyróżnić: 

  • obojętność wobec dziecka, brak przywiązania, odczuwania emocji, 
  • maniakalne sprawdzanie czy dziecko oddycha, śpi i nie płacze, 
  • przerważlienienie na punkcie rozwoju niemowlęcia, 
  • poczucie lęku i bezradności,
  • brak przyjemności płynącej z opieki nad dzieckiem,
  • wykonywanie obowiązków w sposób mechaniczny, 
  • wrogość wobec dziecka.

Jak poradzić sobie z depresją poporodową? 

Poradzenie sobie samej z depresją poporodową często jest zadaniem bardzo trudnym. W tym czasie bardzo ważne jest wsparcie partnera, rodziców, rodzeństwa czy przyjaciół. Pomoc ze strony najbliższych i zauważenie problemu oraz świadomość istnienia takiego zaburzenia może być początkiem zmian. Nie warto udawać przed samą sobą, że przeciągające się przygnębienie i ogromny spadek nastroju jest normalny. Z drugiej strony nie można się obwiniać, jeśli macierzyństwo nie niesie za sobą jedynie chwil euforii i radości. Zignorowanie problemu może negatywnie wpłynąć na dziecko, które potrzebuje, zwłaszcza w pierwszych miesiącach życia bliskości i obecności mamy. 

Jeśli objawy z każdym tygodniem nasilają się warto udać się na rozmowę z psychologiem, często sam zaproponuje konsultację psychiatryczną jeśli uzna, że jest to potrzebne dla dobra pacjentki. Czasami konieczne jest przyjmowanie antydepresantów, ważne jest aby leki były bezpieczne dla mam karmiących piersią. 

Chcesz więcej za darmo?

Chcesz otrzymywać więcej treści w tym temacie za darmo? Zostaw E-Mail, a wyślemy Ci je!

Obiecujemy, że nie spamujemy!

Udostępnij artykuł, dziękujemy!