Jak namówić męża do badania nasienia?

Według statystyk około 15% światowej populacji pozostaje bezpłodnych. W takiej sytuacji za niemożność poczęcia dziecka najczęściej obwinia się kobiety. Udowodniono jednak, że w 40-45% przypadków to mężczyzna posiada problem z płodnością. Bardzo często mężczyźni uważają, że skoro nie mają widocznych zaburzeń funkcji seksualnych, to nie muszą przechodzić specjalnych badań w celu oceny płodności. Jak kobieta może uzyskać zgodę męża na badanie nasienia (seminogram)?

Psychologiczna strona problemu

Warto zacząć od tego, że umiejętność kontynuowania rodu jest dumą każdego mężczyzny. Jeśli coś nie wyjdzie, ich wiara w siebie może zostać zachwiana. Istnieje potencjalne zagrożenie dla ich męskości, które często pozostaje nie do przyjęcia w umyśle mężczyzny. W takich momentach część mężczyzn podświadomie postanawia się bronić.

Mężczyźni stosują następujące techniki:

• Zamykają się w sobie. Najłatwiej jest uciec od problemu i wyobrazić sobie, że on nie istnieje.
• Przerzucanie winy na współmałżonka.
• Zaprzeczają samemu faktowi niepłodności.

Tak czy inaczej, wielu mężczyzn po prostu nie chce iść do lekarza z powodu zwykłego strachu. Boją się pokazania swojej słabości, co jest głównym błędem, który często prowadzi do progresji procesu chorobowego. Ale prawdopodobieństwo, że płodność sama się odrodzi, jest bardzo niskie. Dlatego poddanie się badaniu nasienia jest koniecznością, jeżeli małżeństwo chce powiększyć swoją rodzinę.

Jak sprawić, by mąż został zdiagnozowany?

Małżonka często odgrywa w tej sytuacji kluczową rolę. To ona jest w stanie przekonać ukochanego o potrzebie badania. Jeśli mężczyzna nie jest lekarzem lub nie zdaje sobie sprawy z pełnego niebezpieczeństwa sytuacji, może wydawać mu się niepotrzebne szukanie specjalistycznej pomocy. Żona to osoba, która musi bardzo delikatnie wytłumaczyć mężowi, że wczesne wykrycie i wczesne rozpoczęcie terapii może rozwiązać problem.

Istnieją pewne zasady, które w większości przypadków pomogą przekonać męża i nakłonić go do wykonania seminogramu:

• Kiedy nadejdzie czas na rozmowę, żona musi zaakceptować pozycję męża, powiedzieć, że rozumie jego obawy.To zbliży małżeństwo do siebie i pomoże w zrozumieniu. Kobieta powinna wyrazić swoje stanowisko i powiedzieć mężowi, jak się z tym czuje.
• Wyjaśnić niebezpieczeństwa związane z ignorowaniem problemu płodności i wskazać potencjalne zagrożenia. Jeśli mężczyzna nie zostanie zbadany na czas, ale jednocześnie jest chory, choroba może postępować. W przyszłości zmiany w strukturze i funkcji narządów płciowych mogą stać się nieodwracalne. Jest prawdopodobne, że zajdzie potrzeba leczenia chirurgicznego.Taką wiedzę trzeba przekazać mężowi w spokojnej atmosferze w sytuacji, gdy jest on zrelaksowany i ma dobre samopoczucie.
• Można także poruszyć wątek ekonomiczny. Powiedzieć mężowi, że jeśli nie zostanie zbadany, może zaistnieć potrzeba zapłodnienia in vitro a ta procedura nie jest tania.
• Trzeba uzmysłowić mężczyźnie, że testowanie nie potrwa długo. Wyjaśnić, że sama musi przejść wiele badań, aby zdiagnozować ewentualną niepłodność. Mówić szczerze i bezpośrednio o swoich uczuciach: bardzo ważne jest dla mnie, aby czuć Twoje wsparcie i takie samo zainteresowanie naszym wspólnym celem – zostanie rodzicami. Dla mężczyzny jest to o wiele łatwiejsze. Musi oddać nasienie, wymazy z cewki moczowej i krew z żyły – wystarczy jedna wizyta w specjalistycznej klinice.

Po tak szczerych rozmowach mężczyźni zwykle zmieniają swój pogląd na sytuację i zgadzają się na badanie nasienia. Sami interesują się zdrowiem swojej żony, stają się bardziej uważni po jej kolejnej wizycie u lekarza i pytają, jak wszystko poszło. Jeśli mąż kategorycznie odmówi poddania się badaniu jakim jest seminogram, trzeba zachęcić go do towarzyszenia w klinice, jako moralne wsparcie. Razem z lekarzem łatwiej będzie go namówić na badania. Gabinet lekarski to przestrzeń dialogu między dwojgiem ludzi: pacjentem i specjalistą, który chce mu pomóc.

Podstawowe metody diagnostyczne w kierunku niepłodności męskiej

Jeśli lekarz podejrzewa niepłodność męską, będzie potrzebował testów i badań do kompleksowej oceny stanu układu rozrodczego. Od tego będzie zależeć wybór taktyki terapeutycznej. Pełen zakres procedur diagnostycznych, które zwykle przeprowadza się w celu ustalenia przyczyny niepłodności, można podzielić na 2 etapy.

Pierwszy zawiera:

• Seminogram
• Test MAR (wykrywanie w nasieniu przeciwciał przeciwplemnikowych klasy IgG i IgA)
• Badanie poziomu hormonów
• Badanie pod kątem chorób przenoszonych drogą płciową.

Dodatkowe procedury diagnostyczne:

• Zaawansowane badanie krwi na hormony płciowe
• USG moszny
• USG Doppler naczyń jąder
• USG prostaty
• Diagnostyka genetyczna
• Biopsja i analiza histologiczna tkanki jąder
• Spermogram według Krugera (określenie, jakości płynu nasiennego)
• Analiza biochemiczna ejakulatu
• Mikroskopia elektronowa plemników.

Nie trzeba obawiać się tak dużej liczbą testów, ponieważ nie są one przepisywane jednocześnie. Lekarz stosuje je w zależności od sytuacji. Na przykład, po znalezieniu leukocytów w ejakulacie (oznaki stanu zapalnego), może zlecić USG gruczołu krokowego i testy na infekcje. Widząc oznaki żylaków powrózka nasiennego zaleci badanie ultrasonograficzne moszny i tak dalej.

Po przeprowadzeniu badań podstawowych i dodatkowych lekarz może ustalić przyczynę niepłodności męskiej. Dzięki szybkiej diagnozie znacznie łatwiej jest znaleźć sposób na jej leczenie. Wystarczy tylko, aby mężczyzna uświadomił sobie swoją odpowiedzialność za rodzinę i konieczność przejścia odpowiednich testów, aby zidentyfikować przyczynę zaburzeń ze strony układu rozrodczego. Najważniejsze jest zdrowie i silna rodzina.