ADHD u dziecka – przyczyny, objawy, leczenie

ADHD (ang. attention-deficit hyperactivity disorder, czylizespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi to zespół deficytów, na którego temat urosło wiele mitów. Wiele osób nie uznaje tego zespołu jako schorzenia, jednak prawdą jest, że jest to zaburzenie, które występuje u 3-5% dzieci. Sprawdź, co należy wiedzieć o ADHD i jak radzić sobie z osobą, która jest nią dotknięta.

Co to jest ADHD

ADHD zazwyczaj kojarzy się z niesfornym zachowaniem ucznia w szkole. Jest to po części prawda, jednak samo schorzenie jest znacznie bardziej złożonym tematem, a objawy można zaobserwować już w okresie niemowlęcym.

ADHD nie jest chorobą, jest zaburzeniem neurorozwojowym, co sprawia, że nie da się go wyleczyć i należy nauczyć się z nim żyć. Obecnie uważa się, że przyczyna tego zaburzenia leży nieprawidłowym rozwoju ośrodkowego układu nerwowego (struktury rozwijają się w nierównomiernym tempie). Dodatkowo istnieje szereg czynników, które mogą zaostrzać objawy nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, zaliczamy do nich:

  • zatrucia metalami ciężkimi,
  • niedotlenienie okołoporodowe,
  • mała aktywność dopaminy,
  • zaniedbanie w opiece,
  •  oraz inne.

Objawy ADHD można podzielić na 3 grupy. Jedną z nich jest nadmierna ruchliwość. Zazwyczaj opisuje się tak dziecko, które nie może usiedzieć w miejscu, wciąż się wierci, a jego zachowanie jest bardzo głośne. Drugą grupą są zaburzenia koncentracji. Dziecko, które na nie cierpi nie będzie potrafiło skupić się na monotonnej, nudnej czynności. Praca będzie wykonana niedbale, z licznymi błędami, a w życiu codziennym młody człowiek będzie gubił rzeczy i zapominał o swoich obowiązkach. Trzecią grupą objawów ADHD jest nadmierna impulsywność. Dziecko takie określa się, że najpierw robi potem myśli. Gdy wpadnie na jakiś pomysł, to od razu chce go realizować, nie myśli o potencjalnych konsekwencjach.

Diagnozowanie ADHD

Diagnoza zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi wymaga współpracy wielu specjalistów. Zazwyczaj do pełnego i prawidłowego rozpoznania niezbędna jest konsultacja z psychologiem, pediatrą, psychiatrą, a czasami nawet neurologiem dziecięcym. Do postawienia diagnozy niezbędny jest dogłębny wywiad z rodziną, aby poznać zachowanie dziecka w domu oraz wśród rówieśników. Często potrzebna jest konsultacja z psychologiem szkolnym – zazwyczaj wystarcza opinia ze szkoły, jednak czasem lekarz prosi o upoważnienie do kontaktu ze szkołą.

Do diagnozy niezbędne jest wykonanie specjalistycznych testów, dzięki którym lekarz może określić inteligencję, zdolności do koncentracji i kojarzenia. Dokładne testy są niezbędne, a lekarz dokonuje diagnozowania różnicowego, które polega na wykluczeniu innych schorzeń np. zaburzeń lękowych, problemów adaptacyjnych, nerwicy natręctw czy upośledzenia umysłowego.

Leczenie zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi

ADHD nie jest chorobą, a zaburzeniem, na które obecnie nie ma lekarstwa. Terapia polega na rozpoznaniu przyczyn zaburzenia i podjęcia skutecznej terapii. Zazwyczaj wybierana jest kuracja behawioralna oraz rodzinna, która pomaga dziecku dotkniętemu ADHD oraz uczy rodzinę, jak radzić sobie z problematycznym dzieckiem. 

Często używa się wspomagającej farmakoterapii, zazwyczaj w postaci metylofenidatu, który ma działanie uspokajające (oddziaływuje na wychwytywanie i wydzielanie dopaminy w mózgu). Jeżeli dziecko wykazuje zachowania agresywne w leczeniu wykorzystuje się haloperidol, który jest lekiem antypsychotycznym mającym na celu zmniejszyć lęk oraz niepokój towarzyszący dziecku. 

Chcesz więcej za darmo?

Chcesz otrzymywać więcej treści w tym temacie za darmo? Zostaw E-Mail, a wyślemy Ci je!

Obiecujemy, że nie spamujemy!

Udostępnij artykuł, dziękujemy!